Nokturn

Kruczek

Cordelią rządzi od wielu dziesięcioleci nieśmiertelna lady Drago, spadkobierczyni Smoczej Krwi rodu Dragosan, uznającego się za potomków linii starożytnego herosa Kerwyna. Lady Drago korzysta ze swojego długiego życia w pełni, pałac w stolicy Cordelii tętni życiem, regularnymi bankietami i balami, jest miejscem gdzie ściągają utalentowani artyści i żądne dworskiej rozpusty lekkoduchy z całego Malkadoru. Drago uwielbia otaczać się przystojnymi mężczyznami i pięknymi kobietami oraz drogocennymi przedmiotami.

Jej obecnym oficjalnym kochankiem jest sir Alligastre , dowódca armii Cordelii. Sir Alligastre pochodzi z nieistniejącej już Illyrii. Uległ urokowi władczyni Cordelii i opuścił ojczyznę by służyć u jej boku (złośliwi powiedzieliby „służyć pod lady Drago”). Ich zachowanie w stosunku do siebie, nawet na oficjalnych spotkaniach często wywołuje zażenowanie bardziej wstrzemięźliwych gości.

Cordelia jest stosunkowo spokojną krainą, utrzymującą poprawne stosunki z sąsiadami (nie licząc napięć na linii z Tyberią, upominającą się o zagarniętą ponad sto lat temu Zaragozzę).

Prowincje

21 Zaragozza – prowincja i bogate, kupieckie miasto zagarnięte Tyberii podczas krótkiej, stoczonej ponad sto lat temu wojny. Zaragozza wciąż bardziej przypomina Tyberiańskie niż Cordelijskie miasto, ale jego mieszkańcy dawno już pogodzili się z faktem, że ich miasto leży już w innym królestwie.

22 Skarjand – stosunkowo rzadko zamieszkana, pokryta w całości lasem prowincja, zwana czasem Krainą Jezior, ze względu na ich ogromną ilość. To często podmokłe tereny gęsto poprzecinane drobnymi dopływami Azery, największej rzeki w Królestwie.

23 Vinland – górska prowincja na granicy z Novigradem. Idący tu przez góry szlak handlowy jest pilnowany przez fort Vinrug.

24 Gar’Hathu – równinna prowincja zamieszkana głównie przez rolników (zarówno wolnych jak i chłopów pańszczyźnianych pracujących na ziemiach tutejszych włościan). Szlachta Gar’Hathu jest raczej pogardliwie traktowana w większych ośrodkach miejskich innych prowincji, jako nieodwracalnie skażona „wiejskością”

25 Loch Ghospor – stołeczna prowincja Cordelii , tu znajduje się Ghosporra, stolica królestwa, położona nad malowniczym jeziorem nazwę którego przejęła prowincja. Ghosporra to polityczne i kulturalne centrum Cordelii (wielu twierdzi, że pod względem kultury to centrum całego Malkadoru).

26 Wschodnie Rubieże – rzadko zaludnione stepowe tereny na wschodzie kraju. Tutejsza ludność rozsiana jest w niewielkich osadach , które dzieli od siebie nieraz nawet parę dni drogi. Gdzieniegdzie stoją słabo obsadzone stanice wojskowe.

karol

Zakon Smoczego Ognia Szpitalników Obrońców Sanktuarium (Ubogich)

Powstał ok. 150 lat temu jako stowarzyszenie pomagające chorym i ubogim, a także, nieoficjalnie, zbiegłym niewolnikom na terenie Kresów Wschodnich. Początkowo ograniczał się do prowadzenia przytułku, następnie szpitala, wreszcie przerzucania niewolników do innych królestwa Malkandoru. Smoczy Kapłani przyjęli regułę zakonu 137 lat temu i nadali przywilej wyznaczania w swoich siedzibach Sanktuarium - nienaruszalnego azylu dla prześladowanych, znoszącego wszelkie prawa Władców.

Po 40 latach działalności doszło do podziału się na dwa ryty. Podczas gdy Ortodoksja zachowała niezmienioną regułę, Ubodzy wyrzekli się całkowicie własności innej niż wspólna, zarządzana przez Zakon. Formalnie obydwa ryty działają pod przywództwem Najwyższej Rady Zakonu i wybieranych przez nią Wielkiego Mistrza oraz Wielkiego Kapłana Zakonu, praktycznie jednak Ubodzy tworzą niemal całkowicie niezależną organizację z własnym Zgromadzeniem, Głosem i Przewodnikiem Zakonu (odpowiedniki rady, mistrza i kapłana).

Działalność Zakonu, szczególnie radykalnych Ubogich wręcz nawołujących do zbrojnego powstania, w oczywisty sposób uderzała w podstawy organizacji społecznej Kresów Wschodnich. Pod naciskiem Władców kapłani Smoczej Wyspy zdecydowali o przeniesieniu Ubogich poza Kresy i powierzeniu im ochrony Klejnotu Snów* - świątyni wzniesionej pośród stepów Novigradu Północnego wokół smolistego głazu sprowadzającego wizje przyszłości i przeszłości. Ubodzy przyjęli zadanie tym chętniej, że oprócz pielgrzymów do Klejnotu trafiają zbiegli niewolnicy, magowie i elfy szukający schronienia najpierw na Moczarach, a później mglistych stepach.

Rozpoczęto rozbudowę Klejnotu Snów, wyznaczono Sanktuarium i zorganizowano szpital. Wszystko zniweczył atak Arnumiona z Melindosillmo, niesłusznie uznającego Zakon za swego wroga. Pierwszy raz od ponad 130 lat władca nie uszanował Sanktuarium, wymordowano bezbronnych uchodźców i czeladź. Padła garstka rycerzy, którzy ślubowali być siłą i zemstą poniżanych. Ciągnące od Kresów główne siły Zakonu zastały jedynie zgliszcza wokół trwającego niewzruszenie Klejnotu Snów.

Zgromadzenie wybrało brata Egila Głosem, który ma przedstawić krzywdę Zakonu na kolejnym zebraniu władców na Smoczej Wyspie.

*Klejnot Snów to wg niektórych skamieniałe smocze jajo, inni uważają, że skała stopiona tchnieniem smoka albo meteor przybyły z gwiazd.

ikrit

2 regimenty piechoty to tylko czeladź i uchodźcy mówisz Very Happy

? (i nic nie ma o tym jak to zakon został ponownie najechany...)